Cricket - Χειμερινή ώρας ζώνη

Έχει μπει Νοέμβρης κι

ένας μόνος επιζήσας του φθινοπώρου
γρύλος, σαν πέσει η νύχτα, 

γρυλίζει στον ακάλυπτο.

Η φωνή του ίσα που ξεχωρίζει

απ’ το βουητό της λεωφόρου,

τους καμικάζι στα παραδρόμια, 

τις φωνές, στις πόρτες, των γειτόνων

Μπαίνει απ' το αμόνωτο παράθυρο του μπάνιου,
η φωνή του γρύλου.
Διασχίζει διαδρόμους κι ανατριχιάζει έπιπλα,
η φωνή.
Ξεγλιστρά του βόμβου των συσκευών,
που κάθε τι ξένο το συγχρονίζει

Και κάθεται κατάκοπη στ' αφτί μου.

Τι θες; Ποια λαχτάρα σ' έσπρωξε εδώ;
Το παιδί που σ' έχασε, όχι

Aνάγκη ποια; Τα λύτρα
ούτε της σιωπής.

Μήπως ένας
αύγουστος άγρυπνος,

μια υπόσχεση σχεδόν ξεχασμένη,

ένα πρόσωπο που φοβάται να λησμονηθεί;

Δεν μπορώ να πω.

Η φωνή του γρύλου κουράστηκε. Ίσως από τις
μάχες με τις εκπομπές και τα πεσμένα φύλλα.

Κι εξάλλου

τώρα με τις καταιγίδες, σώπασε.