προς δημοσίευση τα παρακάτω αποκόμματα χειρόγραφων σημειώσεων,(κατόπιν εκλεκτής αιτήσεως):
Γύρω του μισοκαθαρισμένες πατάτες
που δεν ψήθηκαν
μια σχεδόν φαγωμένη
ρέγγα. ένα άδειο ποτήρι, σχεδόν χωρίς στίγματα και
εκοίταζε. Περίεργη η ηχώ της ηδονής, άλλοτε μοιάζει
μ'ουρλιαχτό μα τόσο συχνά με
κλαψούρισμα. Ένα ψαλίδι,
που ανοίγει, πόδια ζευγάρι, συσφιγκτήρ. [...]Και τα πράγματα να είναι
τόσο οικεία για να σε πείσουν ότι δεν θες
ότι δεν ζεις. Μα οι άντρες άφωνο ήταν που τον
άφησαν. ψωμί και οίνος και γένια αχτένιστα-τουλάχιστον για σήμερα.
κι όμως απόψε θ'ανέβω στην ταράτσα/και θα καπνίσω αφήνοντας
μόνο το φεγγάρι να με κοιτάζει/κι ύστερα βραδιάτικα
το ποδήλατο θα πάρω και θα κατηφορίσω ως τη.../θα μπλεχτώ
με ανθρώπους που ποτέ δεν θα με διάβαζαν/ή ως βάσανο μόνο
ξανά θα καπνίσω/τώρα δίχως αυτή την θέα κι αφού από ώρα πολλή
φεγγαρόλουστος. ησυχασμένος
θα πάρα της επιστροφής την ανηφόρα. Α,ναι!Θα τη δω;/
ίσως!το ταξίδι αυτό, οι δρόμοι εκείνοι που έχουν σημασία/κι όσοι
καιρό σε περιμένουν όλον τον κόσμο πρώτα να γυρίσεις/
για να πέσεις στην αγκαλιά τους.
μα, δεν είναι αυτονόητο.
[...]Έπειτα ο κόσμος χάρτινος,μια κόχη,
ένα κείμενο ελάχιστο ή ούτε,
ένα άδειο τραπέζι και μια ανήσυχη αδράνεια.
υγ1 Φημολογείται πως τα fragmenta ετούτα εκούσια συνενώθηκαν δια της
επικάλυψης, κάτι σαν διαδοχική καλειδοσκοπική αναπαράσταση
υγ2 Στο εξής, λίγο για δική μου συνέπεια, λίγο για να ζωντανεψει ο χώρος-αρνητής
των ιστοτόπων(και ειδικά ο δικός μου o αφιλόξενος)
κάθε κυριακή βράδυ μια ανάρτηση θα περιμένει να ταϊσει το feed των 93
που φανερά παρακολουθούν. κάτι σαν αναχώματα στην αρνητική έλξη του δευτεριάτικου πρωινού.
καληνύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου