Αντιγράφω, señor: το παιδί μεγαλώνει πεθαίνοντας
ένα εκατομμύριο φορές
τουλά-
χιστον
Το παιδί ποτέ δεν υπήρξε
εδώ οφείλω να προσθέσω πως όντας παιδιόθεν
καταδικασμένος στην ασχήμια ένιωσα ένας
καταδικασμένος στην ασχήμια ένιωσα ένας
διαρκώς μελλοθάνατος. ο λόγος πίσω:
Το ζάρι που γέννησε το χρόνο
χάθηκε παίζοντας το παιδί
την ενοχή του να θυμάται.
Στα ριξίματα, ξανα-γεννήθηκα, ο πάππος,
τόσο προσφωνημένος όσο εμφανώς
βιασμένος, όλα εξ ανάγκης. Εν ονείρω
να σημειώσω στο περιθώριο πως ο señor εχρησιμοποίησεν
τη λέξη sueño-να διαβαστεί θα μπορούσε: υπνηλίως
Νύσταξα αφού ακούγοντας συνεχώς το Όνο-
μα μόνο κόβεται η όρεξη. Εν τω μεταξύ Η κόρη μου
αποφασίζοντας πως εγώ γεννώ τα παιδιά της
με αποκήρυξε.
Αυτός ο λόγος που έπειτα έβγαλα
τα προς το
ζην
πακετάροντας συναρτήσεις ικανοποίησης.
ο señor σιώπησε κάνοντας το σταυρό του 2 φορές:
μια ανάποδα και μια κανονικά.
μια ανάποδα και μια κανονικά.
δια την απομαγνητοφώνηση d.
.JPG) |
| ανάβοντας φωτιές-στο μεταξύ |
2 σχόλια:
.... δεν ξέρω απο πού μου έρχεται! πάντως έχοντας αφοπλιστεί σε αυτό το ποίημα ερμηνευτικά, μπορώ να πω πως είμαι, όπως σου είπα γοητευμένος απο την γραφή σου..αναρωτιέμαι που στο διάολο κρύβονται οι ποιητές σ 'άυτόν τον διαολότοπο! παράξενο, διαβάζω τόσες έντυπες μαλακίες και εδώ σε ένα ξεκάρφωτο μπλόγκ, που δεν γνωρίζω ούτε το όνομα του συγγραφέα πέφτω σε διαμάντια! δεν κολακεύω κανέναν ποτέ στη ζωή μου, όμως είσαι ποιητής κανονικός με όλο το μυστήριο, το υπογράφω!
Το παράδοξο είναι πώς όσο νιώθω πως επίσταμαι των λέξεων τόσο απομακρύνονται οι άλλοι από το νόημα.
Θα κουράσω αν σε ευχαριστήσω εγώ, ξανά;
Δίνεις νοήμα σε κάτι που θα'ταν απλά απειροελάχιστα bytes στη κενό της συλλογική μνήμης.
υγ(2) αυτή η ιστορία πρέπει να διαβαστεί με τον χρόνο που η ίδια εισάγει
Δημοσίευση σχολίου